Netflix tarafından yaratılan bu korku ve gerilim draması, 17 Eylül'de yayınlanmasından sadece birkaç hafta sonra büyük listeleri süpürdü. Sadece küresel TV dizilerinin zirvesine ulaşmakla kalmadı, aynı zamanda kamuoyunun popülaritesi artmaya devam etti ve çevredeki türev ürünler iyi satıyordu.İlgili Konu mayalanmaya devam ediyor.Netflix CEO'su Ted Sarandos, dizinin platformun en yüksek puan alan İngilizce olmayan orijinal draması haline geldiğini ve hatta Netflix tarihindeki en yüksek puanlı defne ödülünü kazanmasının beklendiğini söyledi.

"Kalamar Oyunu" hikayesi yeni ve tuhaf değil.Borçları ve çaresizlikleri olan bir grup marjinal insan, kana susamış bir oyunun tuzağına düşer.Oyun bonusu kişi başına 100 milyon won olarak önceden ayarlanmıştır ve 456 katılımcının bir, iki, üç tahta insan ve kalamar oyunu gibi altı seviyeyi geçmesi gerekir.Seviyeyi başarıyla geçerseniz oyunun bir sonraki turuna girebilirsiniz.Başarısız olursanız, doğrudan vurulacaksınız ve para ödülü otomatik olarak kazananın ödül havuzuna akacaktır.Nihai kazanan 45,6 milyar wonluk (yaklaşık 245 milyon yuan) büyük bir bonus alacak.

Battle Royale hayatta kalma oyunu teması, daha önce "Açlık Oyunları", "Battle Royale", "Alice in the Land of the Dead" ve benzeri birçok ağızdan ağza eser tarafından yorumlanmıştır."Kalamar Oyunu" neden kültürel engeli aşabilir ve küresel bir hit haline gelebilir?

Sofistike üretim doğal olarak en temel olanıdır."The Furnace" filminin yönetmeni Huang Dong Hyuk tarafından yönetilen yapım ekibi bunu açıkça anlıyor.Olay örgüsünün iniş çıkışları, rahat anlatım ritmi, güçlü aktörlerin mükemmel yorumu, vb. hepsi, izleyicinin zengin ve heyecan verici görsel zevkini garanti eder.

Benzersiz olan, oyundaki ölüm kalım oyununun kurallarının çok basit olmasıdır.Şeker kazmak, halat çekme, kumar bilyeleri ve kalamar halkalarından zıplamak olsun, bunların hepsi beyin yakmayan eski çocuk oyunlarıdır.Seyircinin nostaljisini uyandırabilir, hızlı bir şekilde olay örgüsüne girebilir, ancak odaktan sapmaz, böylece herkesin dikkati her zaman oyundan ziyade karakterin üzerinde tutulur.

Karakter ayarı başka bir vurgu.Gençleri kahraman olarak kullanan önceki battle royale eserlerinden farklı olarak, "Squid Game"deki karakterler çoğunlukla toplumda marjinalleştirilen genç ve orta yaşlı insanlardır.İkisi de toplumun dibinde olsalar da "incelikleri" farklıdır.İşten çıkarılmış kumar ve hüsrana uğramış adamlar, yatırımda başarısız olan sosyal seçkinler, kara kalpli patronlar tarafından sıkıştırılan yabancı işçiler ve aracılar tarafından aldatılan firariler... her türlü insan sonuna kadar zorlandı. kader tarafından köşe.Bu şüphesiz "Kalamar Oyunu"nun izleyici kitlesini son derece genişletecektir.Özellikle şu anda, sosyal rekabet giderek daha şiddetli hale geliyor, sivil borçlar artıyor ve ani yeni taç zatürree salgını çeşitli belirsizlikler getirdi ve genel halkın hayatta kalma baskısı artmaya devam ediyor.Bu sırada onları oyundaki sahneye çekmek, alttakilerin acı ve mücadelesiyle yüzleşmek, seyircide daha fazla sempati, korku ve yankı uyandırabilir.

Sonra ebedi ve ortak konu olan para ve ahlak konusuna dönüyorum."Squid Game"in her bölümü sürekli olarak insanlığa işkence ediyor.

Hayat ve para, hangisi daha önemli?Bu kanlı oyuna bir ara ara verildiğini gördük.Korku açgözlülüğü yendi ve katılımcılar oy vererek oyunu bıraktılar.Ancak gerçek hayatın acımasızlığı oyunun kendisinden daha az değildir.Birkaç takastan sonra, çoğu katılımcı sonunda ölüm kalım arenasına geri döndü.Bu acımasız bir gerçektir - çaresiz durumdaki insanlar için hayat ve para temelde iç içedir ve ayrılamaz.

Benzer şekilde, duygu ile akıl, iyi ile kötü arasındaki sınırlar da net değildir."Kalamar Oyunu"nda bazen çevrenizdeki insanlara nezaket göstermeniz ve krizi aşmak için bir arada tutabileceğiniz müttefikler bulmanız gerekiyor.Ancak bazen müttefikleriniz birden düşmanınız haline gelebilir ve ancak rakibinizi öldürerek hayatta kalabilirsiniz.Uygarlığın kuralları çiğnendiğinde insan doğasındaki bencillik ve açgözlülüğün kötülüğünü gözler önüne seren oyun, aynı zamanda insanlara bağlı kalınan şefkat, sevgi ve nezaketi de görmelerini sağlıyor."Süddeutsche Zeitung" dergisinin incelemesi, burada yapılan her seçimin izleyiciyle empati kurduğunu belirterek, "Onların yerinde olsam ne yapardım?" diye kendinize sormaya devam edeceksiniz.

İşin en ironik yanı, oyun sona ermek üzereyken herkes, aynı sınıftan insanların birbirleriyle savaştığı bu hayatta kalma oyununun, tıpkı bir at yarışı gibi, zenginlerin kumar heyecanı araması için bir araç olduğunu fark eder.Organizatör ayrıca katılımcılara makul bir şekilde şunları söyledi: “Oyuna katılan herkes eşittir.Bunun nedeni, dış dünyada haksız muameleye ve ayrımcılığa uğrayan insanlara adil rekabeti kazanmaları için son bir şans vermek istememizdir.”

İzleyici çok çelişkili.Sonunda, erkek kahraman telefonun diğer ucuna hararetle, "Biz at değiliz, insanız!" dedi.Görünen o ki insanlar direniş umudunu görüyor;ama zenginle fakir arasındaki uçurumun giderek arttığı ve sosyal adaletsizliğin her yerde olduğu bir ortamda, bu cümle şüphe ve acizlik dolu.

Belki de yönetmen Huang Dong Hyuk'un amaçladığı şey tam olarak budur.Bir röportajda şöyle dedi: "Yazmak istediğim çağdaş kapitalist toplum hakkında bir masal."